کودکان نیاز دارند در اولین آزمونهای زندگیشان حامیانی قوی و خوشفکر داشته باشند تا بتوانند مطالبی را که در کلاس درس میآموزند، با خیال راحت فرابگیرند و بهجای کسب امتیاز و نمره، بر یادگیری و آموزش تمرکز کنند. در این مسیر که برای یادگیری کودکان ترسیم میشود، زیباییهای زیادی وجود دارد. اولیای آگاه و هوشمندِ امروز، بهجای هدفقراردادنِ نمره و امتیاز، کسب دانایی در هر درس و توانایی در یادگیریِ هرچه بهتر را بهعنوان مقصد به فرزندشان معرفی میکنند.
باید به کودکان آموخت که معیار، کسب امتیازِ عالی نیست؛ بلکه پیشرفت با قدمهایی هرچند کوچک است. یادگیریِ سوادِ نوشتن و خواندن، کسب مهارت در انجام عملیات ریاضی، آزمایشهای پرهیجان و سودمند علوم و ... همگی از جملهی زیباییهای این مسیر است. کافی است والدین با چشمان نکتهسنج و ریزبینِ خود، پیشرفتهای کودکشان را رصد کنند و آنها را در خانه برجستهتر به نمایش درآورند تا کودک اعتمادبهنفس کافی را برای تلاش بیشتر پیدا کند. (توجه اولیا به پیشرفتِ کودکان به جای تمرکز بر نمره و امتیاز آنها، انگیزهی بیشتری برای کسب نمرات مطلوب به دانشآموزان میدهد. این مساله موجب میشود تا کودک با آزادی عمل بیشتری برای رشد کمی و کیفی خود تلاش کند.)
پیشرفت در میزان تلاش، پیشرفت در تعداد سؤالاتی که کودک در منزل حل میکند، پیشرفت در یادگیری مباحث درسی، رشد و حرکت در مسیر انجام مطالعات غیردرسی، تمایل به انجام کارهای تیمی و بازیهای گروهی، فعالبودن در زمینههای اجتماعی و فرهنگی، همه و همه، زیباییهایی است که باید در این راه پرفراز و نشیب به آنها توجه کنید.