کیست که منکر آن باشد که «سفر» مُمِدّ حیات و مفرح ذات است؟ سفر آدمی را پخته میکند. خوشیهایش، برای انسان عصرِ سرعت و ماشین، موجب تجدید حیات میشود و سختیهایش، عیار صبر آدمی را عیان میسازد و تابستان فصلی مناسب سفر است و برای فرار از گرمایش، طبیعت بیبدیل ایران چشمانتظار ماست.
ییلاق سوباتان یکی از مناطق زیبای ییلاقی کشور است که از شرق به جنگلهای انبوه تالش (لیسار)، از غرب به ییلاقات اردبیل و دریاچهي زیبای نئور، از شمال به رودخانهی خروشان لیسار و ییلاقات خطبهسرا و از جنوب به مناطق ییلاقی آسبومار جوکندان متصل است.
این شهرک زیبای ییلاقی، محل سکونت صدها خانوار لیساری است که بیشتر، در فصلهای بهار و تابستان و بخشی از پاییز، در آن زندگی میکنند. این محل از چشمههای پرآب و بسیار خنک و هوای عالی برخوردار است و زمینهای سرسبز پوشیده از چمن دارد. در ارتفاعات سوباتان حتی در تابستان هم لکههایی از برف دیده میشود و به همین دلیل اواخر پاییز ساکنان آن که اکثراً دامدارند، به جنگلهای دامنهی البرز و سواحل خزر (لیسار) کوچ میکنند و فقط چند خانوار در روستای ییلاقی هونییش باقی میماند.
در مرکز سوباتان حفرههایی وجود دارد که سیلابهای اطراف را در خود فرو میبرد و شاید به همین دلیل سوباتان به این نام شهرت پیدا کرده است. داخل و اطراف سوباتان گورستانهای متعددی از هزاران سال پیش تاکنون وجود دارد که نشان از تاریخ و تمدن کهن این سرزمین دارد.
ساریداش (سنگ زرد)، آلچالق (پارک طبیعی درختان آلوچه)، چمنزار وسیع بیدهپشت، غار طبیعی گنجخانه، بازارچهی سنتی، نمایشگاه مردمشناسی عشایری و دریاچهی زیبای نئور از نقاط جالب و دیدنی این منطقه است. ییلاق سوباتان بهدلیل ویژگیهای خاص طبیعی خود نظر طبیعتگردان را به خود جلب کرده است و سالانه هزاران گردشگر از این منطقهی زیبا بازدید میکنند. سوباتان هتل و اقامتگاه رسمی ندارد و مردم خونگرم سوباتان در خانههای خود از مسافران پذیرایی میکنند.
