مادران خانه‌داری که فرزندانشان دانشمند می‌شود

در گفت‌وگوهایم با اولیا در جشن نخبگان امسال، با مادران خانه‌داری آشنا شدم که خردورزی مادرانه‌شان را، پدران چه سرافرازانه بیان می‌کردند؛ مادرانی که دوست دارند از خود هیچ نگویند و همه‌ی خوبی‌های دنیا را به فرزندان نخبه و موفق خود نسبت دهند؛‌ درحالی‌که همه‌ی خاطرات سال‌های پرنشاط دبستانی، مثل ممتاز‌شدن در امتحانات، کسب مقام‌های برتر ورزشی و هنری، علاقه‌مند‌شدن به ریاضی، نوشتن انشاهای زیبا و تشویق‌های خانم‌معلم‌های مدرسه، فقط به اتکای مهر و ارتباط صمیمانه با فرزند، حرف‌زدن با او، گوش‌دادن به او، بازی‌کردن با او، سفررفتن با او، کتاب‌خواندن با او جاودانه مانده‌اند.

مادرانی که عمرشان را به بچه‌ها می‌بخشند، عیار انسانیت و سلامت جان فرزندان خود را تضمین می‌کنند. بچه‌ها آن روزهای کودکی را شاید خوب به خاطر نیاورند؛ ولی حافظه‌ی پدران، لبریز از ایثار این مادران است.