حالا 1200 «امیر» دارم
جامعه خیّرین مدرسهساز در سال 1378 با موافقت آموزش و پرورش و به همت دکتر حافظی و هماهنگی سازمان نوسازی مدارس بهصورت رسمی و قانونی فعالیت خود را آغاز کار کرده است. ایده تأسیس این نهاد مردمی نخستین بار توسط دکتر حافظی رقم خورد و امروزه چنان مؤثر عمل کرده که تعداد زیادی از مدارس تهران و کشور توسط این مجمع ساخته شده است
جامعه خیّران مدرسهساز در سال 1378 با موافقت آموزش و پرورش و به همت دکتر حافظی و هماهنگی سازمان نوسازی مدارس بهصورت رسمی و قانونی فعالیت خود را آغاز کار کرده است. شناسایی و جذب انسانهای نیکوکار و خیّران نیکاندیش مدرسهساز و در کنار آن تجلیل و تکریم این انسانهای بزرگ، بهعنوان گامی اساسی برای توسعه نظام تعلیم و تربیت، محور اصلی فعالیت جامعه خیّران مدرسهساز را تشکیل میدهد. ایده تأسیس این نهاد مردمی نخستین بار توسط دکتر حافظی رقم خورد و امروزه چنان مؤثر عمل کرده که تعداد زیادی از مدارس تهران و کشور توسط این مجمع ساخته شده است.
محمدرضا حافظی، رئیس و بنیانگذار جامعه خیّران مدرسهساز مشیت الهی را انگیزه ورودش به دنیای مدرسهسازی میداند و میگوید: «مشیت الهی وقتی تعلق میگیرد؛ تحولی در زندگی انسان به وجود میآید. مرگ فرزندم موجب شد تحول عظیمی در زندگیام ایجاد شود و بقیه عمرم در راه انجام کارهای خیر صرف شود.»
او درباره این مشیت الهی میگوید: «پسرم 24سال داشت که آن اتفاق افتاد. او عصای دوران پیریام بود، همواره نگران زندگی و آیندهاش بودم. داراییام را برای زندگی بهتر او صرف کرده بودم. دختر خانمی از خانوادهای نجیب را برایش انتخاب کردیم و آپارتمانی را برایش خریدم و قرار بود فروردین ماه همان سال جشن عروسیشان را برپا کنیم. همه چیز خوب پیش میرفت تا اینکه در آخرین روز آنها برای مسافرت به شمال راهی شدند. شب سال تحویل بود و در حال مهیا کردن بساط سفره هفتسین و دید و بازدید بودیم که تلفن منزل به صدا درآمد و خبر تصادفشان را با کامیون به اطلاع ما دادند. آنان در این حادثه جان باختند.»
فوت فرزند و شروع مدرسهسازی
حافظی از این اتفاق به تلخی یاد میکند و میگوید: «فردای آن روز به جای جشن و سرور در پزشکی قانونی حاضر شدیم. یک مقبره در بهشتزهرا(س) تهیه کردیم و عروس و داماد را به حجلهگاه ابدیشان انتقال دادیم. در مراسم ختم افرادی حضور داشتند که هیچ ارتباط و آشنایی با آنها نداشتیم. با دیدن آنان متوجه شدم که فرزندم کارهای خیر میکرده است. بر سر مزارش رفتم و از او خواستم مرا ببخشد که هرگز متوجه روح بزرگ او نشده بودم. از همان زمان تصمیم گرفتم برای شادی روح او و همسرش مدرسهسازی کنم.»
او ادامه میدهد: «در نخستین گام منزل مسکونیاش را فروختم و با پول آن کلنگ نخستین مدرسه را در زادگاهم بروجرد بر زمین زدم و مدرسهای به نام امیر(فرزندم) ساختم. در افتتاحیه آن وزیر آموزش و پرورش شرکت کرد و گفت به استناد آیات قرآن مشیت الهی تحولی در زندگی فرد به وجود میآورد که زندگی انسان را از اینرو به آن رو میکند. شما یک امیر از دست دادید ولی 1200 امیر را بهدست آوردید. بعد از این اتفاق احساسی در من به وجود آمد تا این کار را ادامه دهم.»
حافظی درباره چگونگی بنیان گذاشتن مجمع خیّران مدرسهساز میگوید: «با کمی مطالعه متوجه شدم به دلیل کمبود مدرسه، تعداد زیادی از مدارس در کشور 4 نوبته هستند. به همین دلیل با تعدادی از خیّران درباره راهاندازی مجمع خیّران مدرسهساز صحبت کردم و آنان را ترغیب به این کار کردم. به اینترتیب نخستین هسته این کار خیر در جوار حرم امام رضا(ع) با حضور نیکاندیشان و خیّران کشور پایهریزی شد.»
او میافزاید: «در واقع مرگ فرزندم بهانهای شد تا با تلاش و سرمایهگذاری به یک نتیجه مطلوب برسم. از آن زمان عهد کردهام تا با صداقت و امانتداری این راه پر ثمر را ادامه دهم و با ساختن مدارس فرزندان این مرز و بوم را آموزش دهم تا جایگاه کشور را تعالی ببخشیم.»
