نقاشی گل و مرغ گونهای از نقاشی قدیم ایرانی است که موضوعات آن گل و برگ و پرندگانی چون بلبل و گاه پروانه است. نقاشان این سبک اغلب از بازنمایی طبیعت الهام میگرفتند و به نظر میرسد که این سبک کار از نقاشی چینی پایه و مایه گرفته است.
محمد زمان و شفیع عباسی از نخستین نقاشان این سبک به شمار میروند و بعدها در سدههای دوازدهم و سیزدهم هجری، نقاشان بسیاری به این سبک روی آوردند.
لطفعلی، نقاش و قلمداننگار، از جملهی برجستهترین و پرکارترین نقاشان گل و مرغ به شمار میآید. او در ساخت و پرداخت گل، شکل و رنگ طبیعیاش را با دقت و وسواس زیاد بازنمایی میکرد. در بازنمایی چهره و اندام نیز به همین روال کار میکرد. اغلب با آبرنگ نقاشی میکرد اما در نقاشی زیرلاکی و رنگ و روغن هم استادی چیرهدست بود. از جملهی آثار لطفعلی، قلمدان مادر و بچه، دستهی گل سرخ و شیخ صنعان و دختر ترسا است.
