حتما شما هم شنیدهاید که برخی از حیوانات برای جذب جنس مخالف زیبا هستند. البته این را هم به یاد داشته باشید که زیبایی حیوانات لزوما همیشه خوب نیست. برای مثال پرندهای با پرهای رنگارنگ و زیبا میتواند برای شکارچیان هم جذابیت بیشتری داشته باشد. در هر صورت دانشمندان معتقدند زیبایی حیوانات اغلب یک عامل حیاتی برای بقای آنهاست.
شبپره غروب آفتاب
Madagascan sunset moth(Chrysiridia rhipheus)
شبپره غروب آفتاب از راسته موسوم به پروانهسانان، از گونههای زیبایی است که اغلب کلکسیونداران به دنبال آن هستند. الگوی نامتقارن رنگها روی پرهای این شبپره به نوعی حاصل تداخلهای نوری و پراکنش نور از روی بالهای منحنیشکلش است. طول بین دو بال باز این شبپره حدود 11 سانتیمتر است و افراد ناوارد هم اغلب آنها را با پروانهها اشتباه میگیرند. زیرا رنگآمیزی زیبا، دمها و عادت استراحت این شبپره با بالهای عمودی شکل پروانهها را تداعی میکند. رنگهای هشداردهنده روی بالهای این شبپره به شکارچیان این حس را منتقل میکند که این حیوان سمی است. از طرفی شفیره آنها به نوعی شبیه اجسام بیجان است. مردم ماداگاسکار که این شبپره در کشور آنها یافت میشود، این باور قدیمی را دارند که این شفیرهها در اصل روح مردگان آنها را در خود دارند.
ببرها
The tiger (Panthera tigris )
ببر بزرگترین و در عین حال جذابترین گربهسان درشتجثه است که طول آن میتواند بالغ بر سه متر و وزن آن نیز بالغ بر 300 کیلوگرم باشد. طول عمر ببرها بیش از 26 سال است. هر شش زیرگونه ببرها (بنگال، سیبری، سوماترایی، مالایایی، هندوچین و جنوب چین) جزو گونههای در معرض خطر هستند و جمعیت آنها رقمی کمتر از 4000 فرد تخمین زده شده است. ببرهای بنگال معمولترین و ببرهای سیبری بزرگترین زیرگونه ببرها هستند. خاستگاه اولیه ببرها آسیای جنوبشرقی است و در هندوستان، جنوبشرقی آسیا و شرق روسیه یافت میشوند. ببر گربهسانی است که در آفریقا وجود ندارد.
تا به حال به این فکر کردهاید که چرا بدن ببرها راهراه است؟ علت این شکل متفاوت آنها با گربهسانانی همچون پلنگها، تفاوت در نوع زیستگاه است. از آنجا که زیستگاه ببرها علفزارهای بلند و درختزارهاست، در نتیجه پوشش استتاری آنها هم با دیگر گربهسانان فرق میکند. در پشت گوش ببرها دو لکه سفید وجود دارد که در وهله نخست این ذهنیت را در بیننده تداعی میکند که صورت ببر به سمت بیننده است در حالی که این طور نیست.
قورباغه دارت سمی
The poison dart frog (Dendrobates azureus)
قورباغههای سمی در جنگلهای بارانی آمریکای مرکزی و جنوبی زیست میکنند. طول بدن آنها بین 5/1 تا 6 سانتیمتر متغیر است. مردم بومی آمریکا از سم این قورباغهها در گذشته برای پرتاب دارتهای سمی استفاده میکردند و به همین دلیل به آنها دارت سمی گفته میشود. سم این قورباغهها از نظر علمی مورد مطالعه قرار گرفته و تحقیقات نشان داده میتواند باعث شلشدن ماهیچهها، کاهش اشتها و تحریک قلب شود. رنگ شفاف بدن آنها نیز درست مانند شبپره غروب آفتاب باعث میشود شکارچیان طبیعی از آنها پرهیز کنند، زیرا ترس از سمی بودن را ایجاد میکند. حدود 175 گونه قورباغه سمی در دنیا وجود دارد که آنچه در تصویر میبینید، تنها یک گونه از آنهاست. تفاوت گونههای مختلف نیز اغلب بر مبنای رنگ و اندازه بدن است.
مرغ بهشتی دمچلچلهای
Swallow-tailed hummingbird (Eupetomena macroura)
مرغهای بهشتی دمچلچلهای در نواحی شرقی و مرکزی آمریکا زیست میکنند. ترجیح زیستگاهی آنها مناطق نیمهباز با درختان معدود، نواحی ساحلی و باغهاست. اما جالب اینجاست که از نواحی پردرخت جنگلی بشدت پرهیز میکنند. دم مرغ بهشتی دمچلچلهای بسیار زیبا و شبیه چنگال است و نیمی از بدن 16 سانتیمتریاش را تشکیل میدهد. رنگ پر و بال آنها مخلوطی از سبز، آبی و بنفش است. مرغهای بهشتی میتوانند در هر ثانیه 20 بار مداوم بال بزنند و این باعث مانورهای دیدنی هنگام تغذیه از شهد گلها میشود. یک خصلت غیرقابل باورشان هم این است که نسبت به سایر پرندگان حالت تهاجمی دارند و با شیرجههایی قرقیوار به دشمنان خود حملهور میشوند.
پلنگ برفی
Snow leopard (Panthera uncia)
پلنگهای برفی به دلیل پوست ضخیم به رنگ سفید، متمایل به زرد و خاکستریشان و در عینحال صورت و هیکل بینقصشان به زیبایی شهره هستند. رژیم غذایی اصلی آنها کل و بز و قوچ و میش است، اما از جوندگان و پرندگان هم تغذیه میکنند. جمعیت آنها در کل قلمروشان بسیار نادر و کم است. این طور تخمین زده میشود که جمعیت پلنگهای برفی در طبیعت وحشی بین 3500 تا 7000 فرد باشد. در حال حاضر بین 600 تا 700 پلنگ برفی هم در باغوحشهای دنیا نگهداری میشود. یک علت عدم قطعیت در مورد تعداد آنها در طبیعت خجالتی بودنشان است. زیستگاه پلنگهای برفی ارتفاعات 2900 تا 5000 متری کوهستانهای مرکزی آسیاست. قلمروی آنها کشورهای افغانستان، قزاقستان، نواحی شمالی روسیه تا هندوستان و بخشهای شرقی چین را دربرمیگیرد. چین به تنهایی حدود 60 درصد از زیستگاه پلنگهای برفی را به خود اختصاص داده است. متاسفانه پلنگهای برفی از بخشهای خاصی از کشور مغولستان که در اصل قلمرو تاریخی آنها بوده برای همیشه ناپدید شدهاند.