هنگامی که درباره تغییر در سیستم آموزشی و نحوهی آموزش بحث میکنیم، بازیگران و عوامل اصلی تغییر در نظام آموزشی خود را مطرح میکنند. این بازیگران شامل معلم ها، مدیران، سیاستگذاران و والدین هستند. اما به واقع، نقش والدین و خانوادهها در این تغییر چقدر مهم است؟
والدین نقش چشمگیری در بهبود سیستم آموزشی دارند. درگیر شدن آنها در آموزش فرزندانشان، رابطه ی مستقیمی با میزان انگیزه و موفقیت فرزندانشان تحت هر گونه جایگاه اجتماعی، وضعیت اقتصادی و زمینه ی فرهنگی آنها دارد. نتایج یک تحقیق نشان داده است دانش آموزانی که والدینشان با آنها در مورد مدرسه صحبت میکنند، از آنها انتظار کسب نتیجه ی بهتر دارند، به آنها در برنامه ریزی برای ورود به دانشگاه کمک میکنند و یا از سازنده بودن فعالیتهای خارج از مدرسه ی فرزندان خود اطمینان حاصل میکنند، نتایجی به مراتب بهتر از بقیه کسب میکنند. مدارس از طریق ایجاد ارتباط با خانواده ها میتوانند نسبت به علایق و ویژگی های دانش آموزان آگاهی یابند. زمانی که مدارس، خانواده ها و گروه های اجتماعی در جهت حمایت از یادگیری و آموزش با یکدیگر همکاری کنند، دانش آموزان تمایل بیشتری به مدرسه رفتن، کسب نمره ی بالاتر و انگیزه ی بیشتری برای ادامه ی تحصیل در مقاطع بالاتر خواهند داشت. ممکن است فکر کنیم بسیاری از چالش ها و مشکلات مدرسه مانند مصرف مواد مخدر، خشونت و بینظمی های مکرر در کلاس، به کلاس درس مربوط میشود؛ اما این طور نیست. در واقع، این مشکلات از جایی بیرون از کلاس درس نشأت می گیرند؛ جایی که دانش آموزان بیشترین زمان و انرژی خود را در آن صرف میکنند. یکی از بهترین راه های مقابله با این مشکلات، ایجاد روابط صمیمانه تر با خانوادهها و گروههای اجتماعی است که دانشآموزان در آن فعالیت دارند. نتایج یک تحقیق در طول هفت سال در دانشگاه شیکاگو نشان داده است که در مدارس ابتدایی هر چه میزان تعامل با والدین و خانواده ها بیشتر باشد، میزان موفقیت و بهبود وضعیت دانش آموزان در ریاضیات ده برابر، و در خواندن و نوشتن چهار برابر مدارسی است که ارتباط با والدین در آنها ضعیف بوده است.
تعامل هرچه بهتر و بیشتر بین مدارس و خانوادهها یک منبع بسیار مهم و قدرتمند برای اصلاح و بهبود مدارس است. مدارس میتوانند با برقراری یک تعامل خلاقانه و سازنده با خانواده ها و گروه های اجتماعی دیگر، به برنامه ی درسی و شیوه ی تدریس خود غنای بیشتری ببخشند. زمانی که مدارس رابطهی مثبتی با خانوادهها ایجاد کنند و به ایده ها و نگرانی های آنها در مورد دانش آموزان گوش دهند، میتوانند محیط یادگیری خلاقانه تر و بهتری برای کسب موفقیت هرچه بیشتر ایجاد نمایند. رابطه ی سازنده و مثبت بین والدین، مدارس و گروه های اجتماعی، یکی از عناصر اصلی و ضروری برای موفقیت در سیستمهای آموزشی نوین است.
پس میتوان گفت امروزه نقش خانواده ها در بهبود وضعیت تحصیلی دانش آموزان و همچنین ارتقای سطح کیفی محیط های آموزشی غیر قابل انکار است و باید بیش از پیش به این عنصر کلیدی توجه شود. به علاوه مدارس نیز باید برنامه ای مشخص و مدون برای ایجاد ارتباط موثر و کارآمد داشته باشند.
منبع:
.Robinson, K. and Aronica, L. (2015). Creative schools. 1st ed. New York: Viking Penguin, pp.177-178.