این تکنیک مستلزم تشویق دانشآموزان در مشارکت فعال برای بیان عقاید و نظرات خود درباره پاسخهای داده شده توسط همکلاسی های خود است. در این صورت معلم نیز می تواند کیفیت تدریس خود را ارزیابی کند. بیان عقیده را میتوان برای همه کلاس باشد مختص یک دانشآموز به کار برد. اابراز عقیده ممکن است به هر دو صورت زبانی و غیر زبانی باشد. مثلاً معلم از دانشآموزان می خواهد با اشارهی دست صحیح بودن پاسخ دانشآموزی را تایید یا تکذیب کنند. این تکنیک به دانشآموزان کمک می کند مطالب بیشتری را بررسی کنند و به معلم اجازه می دهد از میزان اطلاعات دانشآموزان اطلاع یابد. به عبارتی با این تکنیک از یک دانش آموز می خواهید که پاسخ دانش آموز دیگر را ارزیابی و به چالش بکشد. وقتی معلم می پرسد چه کسانی با پاسخ داده شده موافق هستند، در اصل نظرات دیگران را به اشتراک می گذارد. فقط مراقب باشید که در استفاده از این تکنیک کیفیت و دقت را فدای کمیت و سرعت نکنید. بسیاری از معلمان همیشه نظرات دانشآموزان را می پرسند و وقتیچنین رویهای تبدیل به عادت شود تاثیر خود را از دست می دهد. برای بالا بردن تاثیر این تکنیک، باید در مواقع قابل پیشبینی از دانشآموزان بخواهید از پاسخهای خود دفاع کنند یا اینکه برای بلند کردن دست در نشانه تایید یا تکذیب دلایل منطقی بیاورند. بالا بردن دست توسط دانشآموزان برای شرکت در نظرسنجی کافی نیست بلکه باید به طور آگاهانه و از روی شناخت انجام شود. در هر دو حالت صحیح یا اشتباه بودن پاسخ یک دانش آموز بهتر است دانشآموزان دیگر در نظرسنجی شرکت کنند.
برای اطمینان از موفقیت این تکنیک به فرهنگسازی نیاز است. یعنی اینکه دانشآموزان باید در ابراز اشتباهات خود احساس امنیت کنند. مثلاً وقتی همه دانشآموزان روی عدد چهار اتفاق نظر دارند، یک دانش آموز که نظرش عدد سه است به راحتی عقیده خود را بیان کند. هیچ وقت چنین دانش آموزی را هرچند نظرش اشتباه باشد، مورد مواخذه قرار ندهید.
منبع:
Lemov, Doug. Teach Like A Champion. San Francisco: Jossey-Bass, 2010. pp. 106-108.