بر اساس یک عقیده معمول، بسیاری از انسانها در روابط اجتماعی خود با دیگران دو نوع روحیه گرم و سرد دارند. بعضی از انسانها برای ارتباط با دیگران دارای روحیه گرم و پرشور یا همان صمیمی هستند، ولی بعضی دیگر ترجیح می دهند به روابط خشک و سرد بسنده کنند و تنها نیازهای سطحی خود را در روابط تامین کنند. در امر تدریس به دانشآموزان نیز این روابط وجود دارد. با این حال، تجربه نشان داده است که یک معلم خوب نباید تنها یکی از دو شخصیت باشد چون ممکن است مضرات زیادی در ارتباط با دانش آموزان داشته باشد. معلم باید ترکیبی از این دو حالت را در تعامل با دانشآموزان رعایت کند، یعنی از یک طرف با دانشآموز گرم و صمیمی باشد و از طرف دیگر روابط رسمی و غیر منعطف خود را حفظ کند. در واقع، در تدریس، روحیه گرم و سرد یک تناقض محسوب نمی شود، چرا که برای کاملکردن رفتار معلم لازم هستند. وقتی معلم در رفتارش ترکیبی از رفتارهای رسمی و غیررسمی را نشان دهد، این پیام را به دانشآموزان منتقل میکند که سختکوش بودن در دروس از همه انتظار می رود و در این صورت می تواند صمیمیت معلم را به همراه داشته باشد. برای اینکه بتوانید به ترکیبی از این دو حالت برسید بهتر است روشهای زیر را در تدریس به کار ببرید.
علت رفتار سخت و رسمی خود را در رسیدگی به امور درسی برای دانش آموزان توضیح دهید و به آنها بگویید که همه اینها برای کمک به خودشان است.
بین رفتار و اشخاص تفاوت قائل شوید. یعنی تنها رفتار مورد نظر را تحسین یا تنبیه کنید و شخصیت افراد را زیر سوال نبرید.
در تعامل و ارتباط با دانش آموزان با حرکات و اشاره های غیرزبانی سعی کنید با او ارتباط صمیمی برقرار کنید. دست گذاشتن روی شانههای یک دانشآموز برای تذکر اشتباهش در انجام تکالیف یا مسئله خاصی تاثیر زیادی روی اصلاح اشتباه خواهد گذاشت.
منبع: کتاب Teach Like a Champion: 49 Techniques that Put Students on the Path to College
مترجم: محمد حسنلو