قبولی در آزمونهای ورودی مدارس خاص یکی از دغدغههای دوراندیشانهی بسیاری از اولیای دانشآموزان است؛ زیرا ملاکی برای سرمایهگذاری بلندمدت فرزندان به حساب میآید. نکتهی قابل تأمل در این است که مراقب باشیم به طور ناخواسته این آیندهنگری تبدیل به نوعی اضطرار و قطعیت نشود؛ به این معنا که ارزشگذاری جایگاه حال و آیندهی فرزندانمان منوط به ورود آنها به این مدارس نباشد، بلکه باید این قبولی فقط به عنوان نوعی اولویت مقبول محسوب شود. بدون شک با تغییر نگاه به این موضوع میتوانیم آرامش و اعتمادبهنفس بیشتری را به آنها منتقل کنیم. این اعتماد، آرامش، اولویتبندی و ارزشگذاری به فرزندانمان بهتنهایی میتواند یکی از راهکارهای قابل اعتماد در موفقیت دانشآموزان باشد. به بیان سادهتر، اگر فرزندانمان به درک صحیح از اولویتبندی و امکان انتخاب درست برسند قادر خواهند بود با علاقه، اعتمادبهنفس، تلاش و آرامش بیشتر به سوی موفقیت گام بردارند.
درنتیجه باید این باور را در وجود دانشآموزان تقویت کرد که آیندهی فرزندانمان صرفاً متکی بر قبولی در آزمون ورودی مدارس خاص نیست؛ زیرا در بسیاری مواقع حتی دانشآموزان این مدارس نتیجهی مورد انتظار را کسب نکردهاند. مهمتر از قبولی در این ورودیها، تقویت اعتمادبهنفس، تأمین آرامش روانی و تقویت سختکوشی در آنهاست.
قضاوت مناسب در مورد انتخاب صحیح اولویتهای زندگی سادهترین راه برای کسب بهترین موفقیتهاست.