نتیجۀ یک تحقیق تازه نشان میدهد که محبتورزی به کودک در آوان زندگی ممکن است به بزرگ شدن هیپوکامپوس او کمک نماید. هیپوکامپوس منظقهای مهم در مغز است که مسئول حافظۀ دور است و خاطرات گذشته را به شکل کوتاه و یا دراز مدت حفظ میکند، و در یادگیری، و واکنش در برابر فشارهای عصبی نقش دارد.
از طرف دیگر، مطالعات در مورد کودکان انسانها، میتوان ارتباطی میان تجربههای آوان کودکی و حجم «آمیگدالا،» منطقهی از مغز که به تنظیم پردازش و ثبت واکنشهای احساسی کمک میکند، یافت. مطالعه های پُرشمار دیگر نیز نشان داده اند کودکانی که در یک محیط محبتآمیز پرورش مییابند از نظر آموزشی و احساسی، در مقایسه با دوستانشان که در محیط بیمحبت زندگی میکنند، عموما عملکرد بهتری دارند.
تصویربرداریهای مغزی اکنون نشان میدهند که عشق مادر حجم فیزیکی هیپوکامپوس فرزند را تغییر میدهد. در این مطالعه، حجم هیپوکامپوس کودکانِ مادرانِ محبتورز، در مقایسه با کودکانی که مادران آنها کمتر محبت میکردند، ۱۰ درصد بزرگتر بود. پژوهشها چنین میگویند که میان هیپوکامپوس بزرگتر و حافظه بهتر، ارتباط وجود دارد.
داکتر جان لوبی، پژوهشگر اصلی این مطالعه و یک روانپزشک در دانشکده طبی دانشگاه واشنگتن در سِنت لوییس، ایالت میسوری، گفته است: “ما اکنون میتوانیم با اطمینان بگوییم که محیط روانی-اجتماعی تاثیر مادی (ملموسی) بر چگونگی رشد مغز انسان دارد. این یافته این نظر را تقویت میکند که میگوید پرورش محبتورزانۀ کودکان در دوران ابتدایی زندگی آنها تاثیر مثبتی بر رشدِشان دارد.”
تمام این یافتهها بیانگر این اند که محبتورزی نه تنها در محکم ساختن ارتباطات بلکه در رشد روانی و فیزیکی کودکان تاثیر مثبت دارد و این بالمقابل تاثیر خوشایندی بر اطرافیان شان، بالاخص والدین شان به جا میگذارد.