کازیمیر مالویچ نقاش و نظریهپرداز نقاشی مدرن است که سوپرهماتیسم را بر اساس شکلهای هندسی و رنگهای خالص ابداع کرده است.
مالویچ در یکی از نظریههایش میگوید: «هنر در گذشته در تلفیق با عناصر دیگر به زندگی و فکر انسان راه مییافت، ولی اکنون زمان استقلال هنر فرارسیده است. تدارک این هدف را امپرسیونیسم و کوبیسم به انجام رساندهاند. حالا باید یاد بگیریم که چگونه فرمها را بخوانیم و تأویل و تحلیل کنیم. به منظور جدا کردن هنر از زواید گذشته، سادهترین شکلهای هندسی- مربع- را برمیگزینیم؛ زیرا این مربع صریحترین بیان ارادهی آدمی و عصارهی تسلط او بر طبیعت است. سطح مربع را با مداد سیاه میکنیم. در این مربع سیاهشده، طبیعت فعال و طبیعت منفعل بر هم انطباق یافتهاند. بدینسان، اساس درک غیر عینیت، یعنی حساسیت نسبت به غیبت هر گونه شیء را در اختیار داریم، نه یک مربع تهی از معنا را.»
مالویچ در اواخر دههی 1920 میلادی به نقاشی فیگوراتیو بازگشت؛ اما در نقاشیهای متأخرش نیز از تجربههای هنر انتزاعی سود جست. سوپرهماتیسم مالویچ بر بسیاری از گرایشها و رویکردهای انتزاعی سدهی بیستم تأثیرات نافذی به جای گذاشت.
