دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
از سال 1318 مردم و بزرگان اصفهان مکررا از مسوولین استان منجمله استاندار (امیر نصرت اسکندری) درخواست می نمودند که این خطه همانند شهرهای شیراز و مشهد دارای آموزشگاه عالی بهداری گردد. بالاخره پس از چندین سال تلاش، در سال 1325 مسوولین وقت با تاسیس آموزشگاه موافقت نمودند.
در آن زمان، رییس دانشگاه تهران دکتر علی اکبر سیاسی بود و آموزشگاههای بهداری نیز زیرنظر پروفسور اوبرلین پزشک فرانسوی و رییس دانشکده پزشکی اداره می شد. آنها دکتر مرتضی حکمی جراح بیمارستان شهرداری سابق (امین فعلی) را به تهران دعوت کردند و ماموریت شناسایی و معرفی افراد واجد شرایط را به او محول کردند. در مرداد ماه همان سال در جریان اعزام هیاتی از دانشگاه تهران به اصفهان هشت نفر از پزشکان (دکتر مرتضی حکمی – دکتر ابوتراب نفیسی – دکتر حسین قلی اوژند – دکتر جابری انصاری – دکتر مسیح جلوه – دکتر احمد میرحسینی – دکتر ابوالقاسم بهرامی و دکتر عبدالباقی نواب) با تایید هیات مزبور بعنوان اولین استادان آموزشگاه انتخاب شدند.در آذر ماه، آموزشگاه عالی بهداری در خانه شخص خیّری به نام حاج عبدالرسول رحیم زاده واقع در احمد آباد افتتاح گردید، ولی پس از مراسم بازگشایی آموزشگاه مزبور، فرد نیکوکار به دلایل نامعلومی از اقدام خود منصرف گردید.بر این اساس، مسوولین دست کمک به سوی اداره فرهنگ دراز نمودند و مقرر شد از آن پس برای درسهای نظری و عملی دانشجویان از کلاسهای دبیرستان سعدی (پشت میدان نقش جهان، آموزشگاه سوره فعلی) استفاده شود. به تدریج با توجه به نیاز آموزشگاه به فضای بیشتر ، اداره فرهنگ در سال بعد نیز کلاس دیگری در اختیار آموزشگاه گذاشت و این روند تا افتتاح دانشکده پزشکی ادامه یافت.
در آن زمان آموزشگاه عالی بهداری از نظر اداری همانند آموزشگاههای شیراز و مشهد زیر نظر دانشکده پزشکی تهران اداره می شد و دکتر ابراهیم نعمت اللهی استاد فیزیولوژی دانشگاه تهران بازرس آموزشگاهها بود. در 16 بهمن همان سال دکتر مرتضی حکمی به سمت رییس آموزشگاه منصوب گردید و پزشکان دیگری منجمله دکتر ناصر امیرنیرومند، دکتر حسین انواری، دکتر رحمت ا... برجیان، دکتر منوچهر دانشگر، دکتر فضل ا... رحیم پور، دکتر فضل ا... سرلتی، دکتر محمد فتاح و دکتر احمد فشارکی به استخدام آموزشگاه درآمدند.
ناگفته نماند که در مهر ماه سال 1325 یک آگهی به امضای دکتر جلوه کفیل اداره بهداری استان و استاد آموزشگاه ، تاسیس آموزشگاه را از طریق روزنامه های محلی به اطلاع شهروندان رساند. در آن زمان از دانش آموزان دبیرستانی از اول تا پنجم ثبت نام بعمل می آمد و دانش آموزان ششم طبیعی مستقیم به سر کلاس می رفتند ولی از کلاسهای پایین تر کنکوری بعمل آمد که از میان آنها 54 نفر پذیرفته شدند به این منظور که بعد از چهار سال «بهدار» شده و به خدمت دولت درآیند و بعد از شش سال خدمت در این پست بتوانند در سال چهارم دانشکده پزشکی تهران حاضر شده و پزشک شوند.
آموزشگاه عالی بهداری در دومین سال تاسیس خود به موازات رشد فعالیتهای علمی و آموزشی و احساس نیاز به بیمارستانی که دوره های عملی را در آنجا برگزار نماید، در اندیشه رفع این مشکل برآمد. بر همین اساس بیمارستان خورشید از موقوفات حاج آقا نورا… نجفی که در نزدیک آن قرار داشت. و نیز یک ساختمان قدیمی و خشتی مشتمل بر 20 تختخواب درتیرماه سال 1326 به آموزشگاه واگذار گردید. پس ازآن مرحوم دکتر حکمی از محل وجوه خیّریه مردمی یک بخش نوساز آجری با ایوانهای ستون دار که بخش مرکزی زمین بیمارستان را اشغال کرده بود به آنجا اضافه نمودکه هنوز آن ساختمان پابر جا است.
در سال 1328 زمان ریاست دکتر حسن نصیری، مرکز بهداشت سنبلستان نیز که در سال 1312توسط حاجیه خانم مشیرفاطمی احداث شده بود به آموزشگاه واگذار گردید و بعد از واگذاری باغ شهرداری فضای جنب این درمانگاه با دستور نخست وزیر وقت به این مرکز اضافه گردید.
در سال 1329 دانشکده پزشکی افتتاح گردید ودکتر فضل ا... حکمتیار اولین عضو هیات علمی بود که از آموزشگاه به دانشکده پزشکی انتقال یافت ، ناگفته نماند تا زمان انحلال آموزشگاه ، تاسیسات و کادر آموزشی آموزشگاه بهداری و دانشکده بطور مشترک مورد استفاده قرار می گرفت.
با توجه به کمبود جا پیشنهاد احداث دانشگاه در زمین های هزار جریب که در آن زمان متعلق به چهار نفر به نام های ورثه حاج محمد کازرونی، شیخ زاده هراتی، حسین سلطانی و حبیب اشراقی بود مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفت، بالاخره پس از مذاکره با صاحبان املاک جهت واگذاری این زمین ها به دانشگاه عده ای سهم خود را بخشیدند ، عده ای به دریافت نصف قیمت راضی شدند و نهایتا مقدمات احداث ساختمانی در آن زمین ها جهت دانشگاه فراهم گردید.
اولین رییس دانشکده پزشکی دکتر حکمی و سپس دکتر حسن قلی اوژند بود. دانشکده به دلیل کمبود جا ، مکانی جهت تشکیل کلاس ها نداشت . بناچار در شکرشکن خانه ای معروف به عمارت زاهدی را اجاره نمودند که پس از مدتی آن خانه به خیابان چهارباغ نزدیک مدرسه سلطانی (حوزه علمیه فعلی) انتقال یافت.
با توجه به نیاز دانشکده به بیمارستانهای دیگر در سال 1332 ، بیمارستان نیمه تمام دیگری که در اختیار بهداری بود و در قبرستان قدیم شهر (ستی فاطمه) بنا شده بود به دانشکده واگذار گردید که با حدود یکصد تخت شروع بکار نمود این مرکز در آن زمان به بیمارستان یکصد تختخوابی شهرت یافت و بعدها به ثریا، مصدق و کاشانی تغییر نام یافت.
در 16 شهریور 1337 در جریان بازدید دکتر منوچهر اقبال نخست وزیر و دکتر مهران وزیر فرهنگ از اصفهان با تاسیس دانشگاه اصفهان موافقت به عمل آمد به این شرط که دانشکده داروسازی.که درسال 1334 تاسیس شده بود و تا آن سال به صورت ضمیمه دانشکده پزشکی اداره می شد مستقل گردد و دانشکده ادبیات نیز افتتاح شود. دکتر مهدی نامدار رییس وعضو هیات علمی دانشکده داروسازی تهران به ریاست دانشگاه اصفهان منصوب گردید. در همان سال دبیرخانه دانشگاه در محل فعلی بیمارستان علی اصغر (ع) تاسیس شد و رییس دانشگاه با توجه به مشکلات ناشی از سه دانشکده، نتوانست اقدام مناسبی انجام دهد بنابراین از سمت خود استعفا داد و دکتر محمد ریاحی پزشک ارتش به سمت رییس دانشگاه منصوب گردید. ایشان نیز قادر به حل دو دستگی ها و اختلافات میان استادان نبود برهمین اساس ، دکتر خانلری وزیر فرهنگ وقت بعد از استعفای دکتر ریاحی دبیرخانه دانشگاه را منحل کرد و قرار بر این شد که دانشکده ها هر کدام بطور مستقل زیر نظر اداره تعلیمات عالیه بکار خود ادامه دهند. دانشکده ادبیات تحت ریاست دکتر فاروقی و دانشکده های پزشکی و داروسازی تحت سرپرستی دکتر ابوتراب نفیسی قرار گرفتند.
در سال 1341 آموزشگاه عالی بهداری منحل و دانشکده پزشکی بطور مستقل به فعالیت خود ادامه داد. توضیح اینکه در سال تحصیلی 42 – 1341 دانشکده داروسازی مجددا به دانشکده پزشکی ملحق گردید و از پذیرش دانشجو برای آن دانشکده خودداری به عمل آمد و مانده دانشجویان آن نیز به دانشکده داروسازی تهران اعزام شدند. در همین سال مسوولیت اجرایی و اداری دانشکده پزشکی و داروسازی از جمله گرفتن بودجه و تامین اعتبار عمرانی، رسیدگی به امور ساختمانها، خرید دارو و غذای بیمارستانها، ایجاد ساختمانها و تاسیسات بیمارستانی و دانشگاهی به عهده دکتر عباس ادیب واگذار گردید، حتی نقشه ساخت دانشکده پزشکی نیز ازجمله اقدامات ماندگاری است که در کارنامه فعالیتهای دکتر ادیب به چشم میخورد. در سال 1342 گورستان چلمان توسط برادران عبدالحسین و مهدی کتابی به بیمارستان سنبلستان ملحق شد و با نام «بیمارستان کودکان کتابی» فعالیت خود را آغاز کرد.
در مهر ماه 1343 دانشکده علوم در جوار دانشکده ادبیات در کوی شاهزاده ابراهیم تاسیس و در سال 1344 مجددا اجازه تاسیس دانشکده داروسازی (با دوره چهار ساله منضم به دانشکده پزشکی) برای تربیت لیسانس داروسازی صادر گردید.
در 16 شهریور 1346 بنا به درخواست هادی هدایتی وزیر آموزش و پرورش وقت ، دکتر قاسم معتمدی معاون اجرایی وزارت بهداشت به ریاست دانشگاه اصفهان منصوب شد و مسوولیت آن تا سال 1355 ادامه یافت. چند ماه بعد وزارت علوم و آموزش عالی تاسیس شد و قانون هیات امنای دانشگاهها به تصویب رسید. نخستین هیات امنای دانشگاه با حضور کسانی چون وزیر آموزش و پرورش، دبیرکل سازمان امور اداری و استخدامی (وقت)، وزیر دارایی، مدیر عامل سازمان برنامه و بودجه (سازمان مدیریت و برنامه ریزی فعلی) رییس انجمن شهر، استاندار اصفهان و رئیس دانشگاه و چند شخصیت دیگر تشکیل شد. از آن تاریخ تشکیلات دانشگاه صورت نوینی به خود گرفت و بتدریج ساختمانهای گوناگون برای دانشکده ها در کوی دانشگاه در محل فعلی ایجاد گردیده است.
در همان سال دوره های تخصصی پزشکی نیز ایجاد و راه اندازی شد و در سال تحصیلی 48 – 1347 سه واحد آموزش عالی به نامهای دانشکده علوم دارویی، رشته لیسانس علوم آزمایشگاهی و آموزشگاه عالی پرستاری به واحد آموزشی پیشین افزوده گردید.
در سال 1351 دوره چهار ساله علوم دارویی به دوره شش ساله دکترای داروسازی تبدیل شد و به دانشکده داروسازی و علوم دارویی تغییر نام یافت.
در سال 1352 دوره کارشناسی ارشد بیوشیمی و در سال 1353 فوق لیسانس میکروب شناسی، انگل شناسی و تشخیص طبی ایجاد و راه اندازی شد.
در سال 1354 دانشکده دندانپزشکی تاسیس و راه اندازی گردید.
در سال 1355 ساختمان قدیمی مرحوم امین التجار که به زایشگاه امین مشهور بود به این بیمارستان اضافه گردید و نام بیمارستان امین بر آن نهاده شد.
در سال 1355 دکترمحمدعلی طوسی دکترای مدیریت آموزشی از سوی وزیر علوم وقت به ریاست دانشگاه اصفهان منصوب گردید.
مراکز پزشکی و آموزشگاههای وابسته دانشگاه اصفهان در سال 1357 شامل:
مراکز پزشکی کاشانی، خورشید، فیض، امین و بیمارستان کودکان کتابی وابسته به آن، آموزشگاه بهیاری و آموزشگاه عالی پرستاری بود. در همین سال سازمان تفضیلی (چارت تشکیلاتی) دانشکده پزشکی با گروههای تخصصی داخلی، جراحی، زنان و مامایی، اطفال، بیهوشی، بهداشت، آناتومی، پاتوبیولوژی، فارماکولوژی، فیزیولوژی، رادیولوژی، چشم، گوش و حلق و بینی و همچنین مرکز بهداشت روستا و دوره لیسانس علوم آزمایشگاهی به تصویب رسید و در سال بعد یعنی 1358 به پیشنهاد معاون آموزشی وقت و مجوز رییس دانشگاه ، گروههای بیوشیمی، مواد خوراکی و تغذیه در دانشکده داروسازی و علوم دارویی ادغام شد و مجددا گروههای بیوشیمی و تغذیه ، شیمی دارویی و زهرشناسی و مواد دارویی تایید شد و به تصویب رسید.
در سال 1365 متعاقب قانون تشکیل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی دانشکده های مربوط به رشته های پزشکی و پیراپزشکی از دانشگاه اصفهان مجزا شد و دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان اصفهان به ریاست دکتر اسماعیل اکبری تاسیس گردید. روسای بعدی دانشگاه به ترتیب دکتر ابراهیم اسفندیاری، دکتر حمیدرضا جمشیدی، دکتر عباس رضایی، دکتر شاهین شیرانی و هم اکنون دکتر غلامرضا اصغری می باشند
اهداف
اهداف دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اصفهان
الف- بهبود شیوه زندگی مردم
ب- افزایش دسترسی اقشار جامعه به خدمات بهداشتی
ج- حفظ و ارتقاء سطح شاخص های سلامت جامعه
د- کسترش کمی و کیفی تحقیقات مبتنی بر نیاز جامعه
ه- ارتقاء کمی و کیفی تحقیقات و هدف مند نمودن پژوهش در دانشگاه و حمایت از محققین
ز- رشد و تعالی فضایل اخلاقی و دینی و استعدادهای فرهنگی ، هنری دانشجویان
بخشها
حال حاضر این دانشگاه دارای ارکان و بخشهای زیر میباشد:
- هیات امنای دانشگاه
- ریاست دانشگاه
- معاونت بهداشت و رئیس مرکز بهداشت استان
- معاونت درمان
- معاونت دارو و غذا
- معاونت فرهنگی و دانشجویی
- معاونت پژوهشی و فناوری
- معاونت آموزشی
- معاونت توسعه مدیریت و منابع انسانی(پشتیبانی)
- 9 دانشکده (پزشکی، داروسازی، دندانپزشکی، پرستاری و مامایی، بهداشت، مدیریت و اطلاع رسانی پزشکی و علوم توانبخشی، تغذیه و علوم غذایی، فناوری های نوین)
- 11 مرکز آموزشی درمانی (الزهرا ، امین، چمران، سوانح و سوختگی «امام موسی کاظم»، سیدالشهداء، شهید بهشتی، کاشانی، فیض، فارابی، نور و علی اصغر، کودکان حصرت امام حسین(ع) ) در سطح شهر اصفهان
- 22 شبکه بهداشت و درمان
توانمندیها
توانمندیهای دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اصفهان
الف- وجود مراکز تحقیقاتی و تجهیزات اختصاصی در آنها و امکانات مناسب جهت انجام تحقیق
ب- تنوع رشته های و مقاطع تحصیلی این دانشگاه
ج- وجود مراکز مناسب برای آموزش بالینی
د- وجود مدیران و کارکنان فنی توانمند خلاق
ه- در اختیار داشتن نیروی انسانی تحصیل کرده و کارآمد، جوان و متعهد
موفقیتهای پژوهشی
1- کسب رتبه سوم پژوهشی در بین دانشگاههای علوم پزشکی تیپ یک در سالهای 1389-1392.
2- ایندکس شدن تعدادی از مجلات دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در نمایه نامه
3- کسب رتبه سوم وبومتریک در نیم سال دوم 2014
4- جزو یک درصد دانشگاههای برتر جهان از نظر پژوهشی
5- موفقیت دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در احراز جایگاه در میان 1000 دانشگاه برتر در حوزه علوم بالینی
6- ورود 7 مجله دانشگاه به نمایه های معتبر و بین المللی
7- ورود 7 مجله دانشگاه به نمایه معتبر بین المللی pubmed
8- تاسیس چهل و چهار مرکز پژوهشی و سه پژوهشکده و دو مرکز رشد
9- قرار گرفتن دانشگاه در لیست دانشگاههای برتر کشور
10- تاسیس آزمایشگاه جامع تحقیقاتی
مراجع:
سایت دانشگاهhttp://mui.ac.ir
مرجع فارسی ویکیپدیاwww.fa.wikipedia.org
دانشنامه رشد daneshnameh.roshd.ir