سلام نهمی های عزیز!!!!
در ادامه به فصل اول فارسی شما خواهیم پرداخت.
مولف: آرش مرتضایی فر
* تشبيه:
آرايه اي است كه شاعر در آن براي ايجاد جذابيت و زيبايي و افزودن بر غناي سخن از آن استفاده مي كند. در تشبيه كسي يا چيزي يا امري از جهت شباهت و همگوني به چيز ديگري تشـبيه و ماننـد مـي شـود.
تشبيه داراي چهار ركن است:
مشبه: آن چيزي است كه به چيز ديگري مانند ميشود.
مشبه به: آن چيزي است كه مشبه ، به آن تشبيه مي شود.
وجه شبه: ويژگي اي كه در مشبه و مشبه به مشترك است و همين شباهت پايه تشبيه قرار گرفته است.
ادات تشبيه: كلمه يا حرفي كه ابزار مانند كردن است.
كلماتي مثل: مانند، مثل، چون، همچون، چو
حروفي مثل: سا، سان، آسا
* جانبخشي:
جانبخشي يا تشخيص آرايه اي است كه شاعر يا نويسنده يك ويژگي انساني را به غير انسان نسبت مي دهد.
* مراعات النظير:
آرايه اي است كه شاعر يا نويسنده با كنار هم قرار دادن شبكه اي از كلمات و واژگاني كه از يك خانواده هستند و يا در ذهن انسان در يك گروه قرار ميگيرند، بر زيبايي كلام مي افزايد.
**برای دریافت ادامه درسنامه به فایل ضمیمه رجوع کنید**
