شهر کهن مراوا یا مراویا که امروزه به نام مراغه شناخته میشود، یکی از بزرگترین و زیباترین شهرهای آذربایجان شرقی است. این شهر از سمت شمال به تبریز و از سمت شرق با شهرستانهای بستانآباد و هشترود و از سمت غرب به شهرستانهای ملکان و بناب محدود میشود. مراغه در دورههای مختلف تاریخی بهویژه در دوران حکمرانی ایلخانی پایتخت ایران بوده است و همین موضوع باعث شده که جزء 10 شهرستان دارای بافت غنی و تاریخی و فرهنگی در کشور قرار بگیرد.
شهر مراغه بیش از300 بنای تاریخی دارد که از آن میان به گنبد سرخ، گنبد مدور، گنبد کبود، رصدخانه (که یادگار خواجه نصیرالدین طوسی است)، آرامگاه اوحدی، گنبد غفاریه، غار کبوتر یا هامپوئیل (که سقف ورودی آن لانهی کبوتران است)، مساجد و کاروانسراهای تاریخی و مخصوصاً موزهی مراغه اشاره کرد که شناسنامهی تاریخ به حساب میآید.
در توصیف این شهر میتوان به این جمله بسنده کرد که شهر زیبای مراغه شهری است با قدمت تاریخ به زیبایی طبیعت و بلندای سهند و شیرینی سوغاتیهای فراموشنشدنی.