خط کوفی خطی است که اعراب صدر اسلام برای نوشتن انواع متون، از آن استفاده می‌کردند. به نظر می‌رسد که این خط در شهر کوفه به وجود آمده و تکامل یافته است.
خط کوفی به‌لحاظ فرم، به کوفی ساده و کوفی تزیینی و کوفی بنّایی یا کوفی راست‌گوشه یا راست‌خط تقسیم‌بندی می‌شود.
کوفی بنّایی شامل هر شکل هندسی است که یک یا چند زاویه‌ی قائمه دارد. حتی مثلث راست‌گوشه را هم داریم که تنها یک زاویه‌ی قائمه دارد. از این شیوه‌ی خط‌نگاری در تزیین نماها و نگارش کتیبه‌ها در معماری اسلامی در مدارس و مساجد به‌وفور استفاده شده است. این شیوه‌ی خوش‌نویسی در طول تکوین و تکامل خود، از خطی بدوی به خطی با علائم کامل تبدیل شد و در جهان اسلام به‌‌صور مختلف، کاربردهای متنوع و گوناگونی پیدا کرده است. هنرمندان هر ناحیه صورتی خاص به آن داده‌اند و ازاین‌رو، گوناگونی الفبای کوفی بیش از سایر خطوط اسلامی است.
گستردگی کاربرد خوش‌نویسی کوفی، از کتابت کلام الهی و کتیبه‌نگاری تا سکه و پارچه و ظروف، نشانگر قابلیت‌های بسیار در شکل حروف و کلمات و ترکیب‌بندی است.
