اوایل پاییز وِلوِله و جنب‌وجوشی در دلِ روستا شکل می‌گیرد؛ روستایی پلکانی با معماری سنگ و گل و کاهگل که قدمتش به دوران مادها می‌رسد و عنوان روستای هدف گردشگری شهر ملایر را یدک می‌کشد. مانیزان را می‌گویم؛ روستایی که حالا شیره‌پزی سنتی‌اش آوازه‌ی هر شهر و دیار شده و هر مسافر و گردشگری به شوق حضور در این جشنواره‌ی آیینی دل به جاده می‌زند تا به پایتخت شیره‌پزی انگور ایران برسد.
هر ساله از اواخر شهریورماه انگورچینی اهالی در باغات شروع می‌شود و با خشک کردن انگور شاید رؤیایی‌ترین چهره‌ی این منطقه را می‌توان نظاره‌گر بود. زمین، یکدست قطعه‌های رنگی است؛ قطعه‌هایی مخملین که چشم هر بیننده و خوش‌ذوقی را می‌نوازد.
شیره‌پزی سنتی مانیزان البته جایگاه ویژه‌ای دارد و اهالی روستا هر ساله بر سر ذوق‌اند تا فرش قرمز خود را زیر پای گردشگران بگسترانند و آن‌ها را برای حضور در کارگاه‌های سنتی پخت شیره و دیدن آداب و رسوم این خطه از ایران کهن دعوت کنند و به محض ورود به استقبال بیایند.
در کنار مراسم آیینی شیره‌پزان، غرفه‌های فروش سوغات و صنایع دستی روستا، پخت آش‌های محلی، چای داغ ذغالی، شیره و باسلق و انواع مشتقات انگور که زنان روستا با سلیقه‌های سرشار خود برای گردشگران آماده می‌کنند شما را به خود می‌خواند.
