بابای خوب پیرم دستش را من می‌گیرم
چه خوب و مهربان است چه‌قدر خوش‌زبان است
آن ریش مثل برفش بامزه کرده حرفش
چین و چروک رویش رنگ سفید مویش
بابا را کرده زیبا اندازه‌ی یک دنیا
شب‌ها که آید خانه با گفتن افسانه
در چشم ما کُنَد خواب تا صبح پیش از آفتاب
به احترام بابا با هم کشیم هورّا
عباس یمینی شریف در ادبیات کودکان معاصر جایگاه ویژه‌ای دارد. شعر ساده و ترانه‌گونه‌اش حدود یک قرن پیام‌های اخلاقی و تربیتی را در گوش کودکان دبستان مترنم کرده است. این شعر فقط در یک دهه زینت‌بخش کتاب‌های درسی بوده است. قالب شعر مثنوی است و برگرفته از کتاب «یاد شعرهای شیرین دبستان» است که توسط اکبر قره‌داغی گردآوری شده است.