بهار در راه است و زمزمه‌های آن را می‌توانی همین روزها از لابه‌لای کاغذهای دور و برت ببینی.
دیگر باور کرده‌ای که آغاز بهار نه همچون همیشه، روز اول فروردین‌ماه که از هفته‌ی آخر اسفندماه آغاز می‌شود؛ آن‌جا که تو کوله‌ات را جمع می‌کنی تا یک سفر پرهیجان را آغاز کنی و چه زیبا که در این سفر روزهای پایان سال را به روزهای آغاز سال پیوند می‌دهی تا گردش ایام را با چشمان تیزبین خودت ببینی، تا بدانی که پایانی نیست و هر چه هست آغاز است.
بهار در راه است و تو این روزها (و البته در تمام روزها) بیش از هر چیز به امید نیاز داری. امیدت را بسیار کن! امید توشه‌ای بی‌پایان در این سفر خواهد بود. سفری که به تو در همان آغاز سال می‌گوید: «کار نیکو کردن از پر کردن است!»