هر سال اواسط شهریورماه و ندای آهنگین «باز آمد بوی ماه مدرسه»، خاطره‌ی خاصی برای همه‌ی دانش‌آموزان و حتی اولیاست.
عده‌ای نگران می‌شوند و عده‌ای دیگر به حکم انتظار برای ورود به زمین مسابقه پر از شور و نشاط.
اما به‌راستی چرا این میزان تفاوت در مواجهه با شروع یک فصل و واقعه‌ای آموزشی وجود دارد؟
در این میان شاید ساده‌ترین پاسخ همان میزان سخت‌کوشی افراد باشد. این‌که بعضی از عملکرد خود راضی‌اند و در پی رفع مشکلات باقی‌مانده، کسب مهارت‌های مطالعاتی و ارتقای معدل و شرکت مستمر در آزمون‌های کانون هستند و برخی نگران‌اند و هنوز سردرگم. این طیف از دانش‌آموزان سر کلاف را گم کرده و به دنبال مسیر شروع هستند.
بهتر است ابتدا برنامه‌ی راهبردی آزمون‌ها را به طور کامل بررسی کنند و در مسیر شخصی‌سازی برنامه، وضعیت خود را در مدرسه و آزمون‌ها بهبود بخشند.
در ابتدای راه نیازی به اتمام همه‌ی مباحث و پاسخ‌گویی به همه‌ی تست‌های آزمون نیست، بلکه با استفاده از معیار چند تا از 10 تا به‌تدریج مهارت‌های آزمونی خود را تقویت کنند. قطعاً با افزایش تدریجی ساعات مطالعه و چاشنی سخت‌کوشی، در ابتدای مهر از عملکرد خود راضی خواهند بود.
چه‌قدر آشناست قصه‌ی جیک جیک مستانه و فکر زمستان.
جوری عمل کنیم که آوای ماه مدرسه در ابتدای مهر برای‌مان زیبا باشد.